Een nieuw begin
Jesaja 9<!– used as thumbnail: 
–>, 1-6 Titus 2, 11-14 Lucas 2, 1-20
Vandaag vieren we, zoals elk jaar, dat er iets bijzonders is gebeurd.
Met de geboorte van Christus is er een nieuw begin gemaakt. Hoewel, een volledig nieuw begin is het niet.
Er werd niet begonnen helemaal van ‘nul’, maar met nieuwe ogen werd er gekeken naar wat er tot dan toe was bereikt. De verhalen uit het Oude Testament hebben de mensen al heel wat geleerd over hoe je met elkaar om zou moeten gaan en hoe God met de mens op weg is gegaan.
Met de komst van Jezus in de kribbe werd het oude niet vernietigd om iets nieuws te beginnen. Jezus werd toegevoegd aan de geschiedenis. Met hem begon een nieuwe periode in die lange, voortgaande geschiedenis van God met zijn volk, waartoe ook wij behoren.
De normen en waarden van het Oude Testament hebben niet afgedaan, maar in het licht van de komst van de zaligmaker, Christus, de Heer, hebben ze hun ware betekenis weer gekregen. Komen ze weer tot hun recht. Geen regeltjes meer omdat ze moeten, maar omdat we uit liefde met elkaar willen leven, met respect voor elkaar!
Een bijzondere gebeurtenis dus die bevestigt dat God telkens weer met ons verder wil gaan en ons tegemoet wil komen met tekenen. Tekenen die zeer bijzonder zijn, maar die niet meteen herkenbaar zijn. Ze liggen niet zomaar voor de hand. Je moet ze leren zien en je moet er open voor staan.
En vanavond vinden we weer dat bijzondere teken. Een teken dat gehuld is in het gewone. Alle kracht van Christus de Heer vinden we in het kwetsbare en al zijn rijkdom in de armoe. Een zaligmaker, of redder die herkend kan worden aan zijn weerloosheid en die verder op weg wil gaan met ons.
Het oude waarderen
Telkens echter wanneer God ons probeert aan te sporen nieuwe wegen in te gaan, lijkt het alsof we verstijven. We hebben zoveel opgebouwd en nu lijkt het alsof we alles moeten achterlaten.
Met pijn in ons hart kijken we terug naar datgene wat we bereikt hebben. Hoe kan het toch zijn dat al dat oude niet meer volstaat. Is dat allemaal verkeerd geweest dan? Hoe kan God ons eerst al dat werk laten verrichten om het dan vervolgens volledig af te danken?
Als we op die manier kijken naar het oude, als blijvende, onveranderlijke waarde, is het extra moeilijk om in beweging te komen. Nog moeilijker is het dan om te verlangen naar datgene wat nog komen moet, dat wat nieuw is. Datgene dat ons verder brengt.
Het is er immers nog niet en we kunnen er ons zo moeilijk een voorstelling van maken.
Wat zou het dan fijn zijn wanneer God ons grote tekenen laat zien. Een heldere ster om te volgen, engelenkoren die ons in de nacht wakker zingen.
We lijken pas in beweging te komen wanneer grote, schrikwekkende dingen gebeuren of aangekondigd worden, waarbij al het andere verbleekt.
Einde of nieuw begin
De afgelopen jaren hebben we regelmatig berichten vernomen over het einde van de Maya kalender. Echt heftig was het nooit, maar naar mate 2012 naderde werden de bedenksels van verschillende doemdenkers steeds breder uitgemeten in de media.
Als je dan geprikkeld werd om te weten wat er komen zou, dan vond je verschrikkelijke apocalyptische verwachtingen of juist de bevestiging dat de Maya’s helemaal geen voorspelling deden over een wereld einde.
Wat mij erg opviel daarbij was dat er zoveel aandacht was voor deze heidense bron, terwijl vele christelijke sekten de afgelopen decennia ook regelmatig het einde aankondigden. Daar werd nooit zo bang op gereageerd. Blijkbaar kwam het beeld van een grote verandering uit onverwachte hoek.
Sommige Christenen bedachten daarmee dat het einde van de wereld op 23 december zou vallen, de laatste zondag van de Advent.
Toen ik wat zocht op internet kwam ik op een site waar iemand een andere voorspelling deed. Hij zei dat de wereld niet zou vergaan en dat het oude dus niet zou verdwijnen, maar dat we op een andere manier naar de wereld zouden gaan kijken. Toen ik dat las, zag ik opeens dat bijzondere teken, gewikkeld in het gewone. De Maya kalender wordt zo de engel die ons iets nieuws aankondigt…… en wij werden met grote vrees bevangen.
Verblind
Te midden van angst die verspreid wordt door doemdenkers zien we dat kleine onbeduidende teken van een zuigeling gewikkeld in doeken, die onze redding aankondigt. Zo eenvoudig dat zoveel mensen het over het hoofd zien. Verblind als ze zijn door oppervlakkigheden.
Commercie en media maken dat we de dingen niet zien zoals ze werkelijk zijn. Ze doen ons niet inzien wat de waarde is van alles wat we al bereikt hebben, maar maken gebruik van onze angsten en onzekerheden om ons over de streep te trekken om andere dingen te gaan doen.
En dan komt er een engel naar ons toe in dit evangelie die ons met heerlijkheid omstraalt en ons grote blijdschap verkondigt dat voor iedereen geldt, dus iedereen mag daar van profiteren!
“Vreest niet” zegt deze engel. We hoeven niet bang te zijn, want er is ons een verlosser geboren een zaligmaker. Wil je hem zien? Kijk dan niet naar het angstaanjagende onbekende, maar zoek hem in het voor de hand liggende. Zoek een zuigeling!
Het is Christus de Heer! Niet te vinden in de grootsheid van heftige of verschrikkelijke gebeurtenissen, maar ingebakerd. Gewikkeld in doeken kunnen we hem bewonderen. Hij gebruikt zijn macht niet om ons met geweld naar zijn hand te zetten.
We kunnen het kind vinden in de stad van David, in Bethlehem! Om precies te zijn: in de kribbe. Dat is de voederplaats, de bron waaruit we allemaal kracht kunnen vinden, waaruit wij gevoed worden.
Al het bijzondere is in het gewone gehuld. En het is niet ver weg, want het is hier, waar we als Christenen bij elkaar komen.
In beweging komen
En hier zijn we samengekomen. In het geografische midden van onze parochie. Van heinde en verre zijn we afgereisd naar hier om samen dat wonder te ervaren.
Het einde van de wereld is niet gekomen zoals de doemdenkers dachten. Maar ik hoop dat u zich hier laat inspireren door dat kleine kind in doeken gewikkeld dat ons leert dat we nog zoveel kunnen bereiken samen.
De engel roept ons op weg te gaan. Een eenvoudig teken wordt u daarom straks aan het einde van de viering gegeven. Een nieuw engeltje, gemaakt van het oude. Een teken dat het oude meewerkt aan het nieuwe en dat u zo de boodschap van Christus met u mee mag nemen het nieuwe jaar in.
Amen en een zalig Kerstfeest!
Pastor Victor Scheijde